Kaçmak
Koşuyordu. Nefes nefese kalmıştı ama arkasına bakmadan koşmaya devam ediyordu. Birinden veya bir şeyden kaçtığı belliydi. En sonunda kimsenin göremeyeceği kuytu bir köşe bulmuştu, hem çok katlı bir inşaatın içinde hem de kendi içinde. Kimden kaçtığını düşündü. Bulamadı. Biliyordu aslında.
Geçmiş
Geçmiş değişir mi? Peki ya geçmişe olan bakış açınız değişir mi? Bildiğiniz, kabul ettiğiniz veya kabullendiğiniz şeyler bir sözle alt üst olunca, geçmiş en azından sizin için değişmiş olmaz mı? O geçmiş yeteri kadar güçlüyse ne şimdi kalabilir yerinde sabit ne de gelecek. İşte geçmiş o kadar önemli.
Mantık
Mantık sadece duygunun olmadığı yerde egemendir. Ailenin büyük abisi gibi. Baba yokken asar, keser ama babanın yanında tabiri caizse dut yemiş bülbüle döner. İsyan etmek ister ama bu baba biraz otoriter. Katı, gözü kara, hatta bencil. Ne yaparsın, baba sonuçta..
Başlarken bu üçünü bağlamayı düşünüyordum ama böyle de iyi bence.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder