Büyümek

Büyüyoruz. Gördük, öğrendik, yaptık, yaşadık, yaşıyoruz. Yaşarken biriktiriyoruz. Kümülatif ilerliyor hayat, ne ala.. Dolu dolu ilerliyoruz ama gözden kaçan şu ki, bir yandan da tüketiyoruz. Biriktirdiğimizden fazlasını tüketiyoruz bazen. Arzularımız, isteklerimiz, sevgilerimiz, sevdiklerimiz tükeniyor gitgide. Saflığımız lisedeki platonik aşklarımızla birlikte uçtu gitti zaten. Başkalarının gözlerine bakmaktan, gözümüzü kapatıp düşünmeye cesaret edemez durumdayız. Önyargısız bir hayatımız vardı, şimdi şüpheden adım atamaz bir haldeyiz. Neden? Gözümüzü kapatıp düşünmenin vaktidir. İçimizdekileri kaybetmenin zorunlu olmadığını, bizle birlikte büyüyen dünyamızın bize ait olduğunu anlayana kadar. Kendi güneşimizi boyayana kadar. Gözünüzü kapatın ve düşünün..