Eski minibüs direksiyonları hep biraz yamuktur. Şoföre yakın bir yerde ayaktaysam hep o yamuk direksiyondadır gözüm. Her defasında acaba gözüm mü yanılıyor diye düşünürüm. Direksiyon düz hale gelir, bende bir heyecan.. Düz mü gidecek, kaldırıma doğru mu çekecek? Düz mü sağ mı? Bir saniye, iki saniye.. Üçüncü saniyede şoför avcunun içinde tuttuğu direksiyonu sola yönelttiği anda, hayal kırıklığı. Niye hayal kırıklığı onu bilmiyorum işte. Sağa çektiğini bildiğim için düz gitsin istiyorum herhalde ve her defasında "yine olmadı" diyorum içimden. Yarın yine denerim, yine olmaz muhtemelen..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder